สมองเสื่อม คือ ภาวะที่ผู้ป่วยมีการเสื่อมของการทำงานของสมองทั้งหมด ซึ่งจะมีผลทำให้ผู้ป่วยมีปัญหาเกี่ยวกับความจำความรอบรู้ มีการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม และบุคลิกภาพของผู้ป่วยรายนั้นๆ สมองเสื่อมไม่ใช่เป็นภาวะที่พบได้ทั่วไปเมื่อคนเราสูงอายุ

ภาวะสมองเสื่อมเป็นโรคที่เกิดในคนนั้นๆ คนสูงอายุทั่วไปอาจจะมีการลืมได้บ้าง แต่ว่าลืมแล้วก็จำได้ อาจจะนึกไม่ออกว่าเราเอาของไปวางไว้ที่ไหนแต่ก็รู้ว่า เอ๊ะ! เราต้องไปวางไว้ แน่ๆจำได้ว่าเราถือมาแต่เอาไปวาง ไว้ที่ไหนแล้วเราก็หาดูว่าเราเอาไปวางไว้ที่ไหน แต่ผู้ป่วยสมองเสื่อมสิ่งเหล่านี้ผู้ป่วยจะจำไม่ได้เลย ว่าหยิบของนี้มาหรือจำไม่ได้เลยว่ามีการทำกิจกรรมต่างๆเกิดขึ้นเช่นจำไม่ได้ว่ารับประทานอาหารไปหรือยังจำไม่ได้ว่าพึ่งทานไปประเดี๋ยวนี้ การลืมใหญ่ๆแบบนี้เป็นลักษณะของผู้ป่วยสมองเสื่อม

นอกจากนั้นผู้ป่วยจะมีการปลี่ยนแปลงทางบุคลิกภาพร่วมด้วยกล่าวคือแต่ก่อนเคยมีบุคลิกภาพอย่างหนึ่ง อาจจะเป็นคนแต่งตัวสวยงามดูแลตัวเองอยู่เสมอ ต้องไปทำผมสระผมทุกวันเสาร์อาทิตย์ เมื่อมีอาการเปลี่ยนแปลงทางสมองผู้ป่วยจะไม่สนใจตัวเองไม่ดูแลตัวเองให้ไปทำผมสระผมก็ไม่ไป บางรายไม่ยอมอาบน้ำบางรายเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วนำมาแขวนไว้ แล้วนำกลับมาใส่อีกซ้ำๆซากๆ ไม่ยอมเอาไปซัก เป็นต้นผู้ป่วยอาจมีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ที่โกรธเกรี้ยว ก้าวร้าว รุนแรง หรือในทางกลับกันบางคนกลับยิ้มหรือหัวเราะตลอดเวลา ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องขำ ผู้ป่วยอาจหัวเราะ ยิ้ม กินข้าวไป หัวเราะไปก็เคยเจอลักษณะอย่างนี้เป็นลักษณะของสมองเสื่อม

ส่วนคนที่ขี้ลืมเอาของไปวางแล้วจำไม่ได้ว่าไปวางที่ไหนจอดรถอย่างรวดเร็วลงรถเดินออกไปแล้วจำไม่ได้ว่าตัวเองล็อครถหรือยัง ต้องเดินกลับมาดูบ่อยๆ หรือว่าเดินไปซื้อของก็เอาของที่ซื้อมาก่อนหน้านี้วางไว้ที่ร้านนั้นหยิบของใหม่ได้ก็หยิบของใหม่ไปลักษณะเหล่านี้เป็นลักษณะการลืมซึ่งอาจพบได้ในคนทั่วๆไปซึ่งการลืมเหล่านี้อาจจะแก้ไขได้โดยฝึกให้ดีขึ้นได้โดยการตั้งใจคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเราถือของนี้มานะเมื่อจะเดินจากสถานที่แห่งนั้นให้หยุดคิดว่าเราถืออะไรมาบ้างถ้านั่งอยู่ลุกขึ้นแล้ว ให้มองไปที่โต๊ะก่อนว่ามีอะไรทิ้งอยู่หรือเปล่ามีอะไรค้างอยู่ไหมจึงเดินไป การฝึกตัวอยู่เสมอจะทำให้การลืมลดลง